یک تیم از پژوهشگران دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی موفق به توسعه گونه خاصی از زیست‌روبات‌ها شدند. این حشرات سایبورگ شده به مناطق خطرناک، ساختمان‌های مخروبه و مناطقی که بر اثر حوادث طبیعی دچار تخریب شده یا رانش زمین باعث به وجود آمدن مسیر صعب‌العبوری شده مسافرت می‌کنند و نقشه‌ای از این مناطق تهیه می‌کنند. این پروژه ماحصل کار گروهی ادگار لوباتون استادیار مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه کارولینای شمالی و دکتر آلپر بزکورت استاد رشته مهندسی بیوالکترونیک دانشگاه کارولینای شمالی است. این دو پژوهشگر با موفقیت توانستند حس‌گرهایی را به بدن سوسک‌ها متصل کرده و از ویژگی‌های طبیعی این حشرات برای نقشه‌برداری از زمین‌های سخت بهره بردند.

این دو پژوهشگر در ارتباط با طرح خود گفته‌اند: «پیشنهاد ما این است که گروهی از این حشرات سایبروگ شده را از طریق هواپیماهای بدون سرنشین در محل‌های خطرناک آزاد کنیم. زمانی که این حشرات در مناطق سخت رها می‌شوند، از استقامت بدنی بالایی برخوردار هستند و قادر هستند در این مناطق به خوبی دوام بیاورند. در ادامه حس‌گرهایی که به این سوسک‌ها متصل شده است به راحتی قادر هستند داده‌های لازم که به منظور نقشه‌برداری محیطی به آن‌ها نیاز است را به دست آورند. برای کنترل این حشرات و اطمینان یافتن از این موضوع که این حشرات سایبورگی در مناطق موردنظر سرگردان نمی‌شوند، ما این قابلیت را در اختیار داریم تا امواج رادیویی را از فاصله 20 متری هواپیمای بدون سرنشین برای این حشرات ارسال کنیم.»

داده‌هایی که از این حس‌گرها جمع‌آوری می‌شوند، در ادامه از طریق نرم‌افزاری که دانشگاه کارولینای شمالی آن‌را طراحی کرده است ترجمه شده و در ادامه یک نقشه محیطی دقیق از این مناطق ترسیم می‌شود.

همچنین برای نقشه‌برداری از مناطق بزرگ‌تر نیز می‌توان همین فرآیند را به صورت مرحله به مرحله انجام داد. در این حالت هواپیمای بدون سرنشین پیش از آن‌که به سمت مقصد بعدی حرکت کنند، صبر می‌کند تا این حشرات نقشه‌برداری از بخش‌های کوچک‌تر را تکمیل کنند و داده‌های مربوطه را به دست آورند. در ادامه داده‌های به دست آمده از بخش‌های مختلف در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و به این شکل نقشه‌برداری از ناشناخته‌ترین مناطق زمین نیز امکان‌پذیر می‌شود.

لوبوتان در این ارتباط گفته است: «از این دستاورد می‌توان در ارتباط با ساختمان‌های در حال ریزش و مناطقی که سیگنال‌های موقعیت‌یاب جهانی در آن مناطق به خوبی جواب نمی‌دهد استفاده کرد. سینگال رادیویی که از طریق هواپیمای بدون سرنشین ارسال می‌شود تا حد بسیار زیادی قادر هستند در ساختمان‌های آسیب‌دیده نفوذ کرده و به این شکل زیست‌روبات‌ها را در کنار یکدیگر نگه دارند.»

تا به امروز از زیست‌روبات‌ها عمدتا در ارتباط با نقشه‌برداری از مناطق و بخش‌های کوچک استفاده می‌شد. اما دستاورد جدید دانشگاه کارولینای شمالی می‌تواند افق‌های تازه‌ای در زمینه نقشه‌برداری در مقیاس‌های بزرگ‌تر پدیدار سازد. این پروژه بر اساس مطالعات قبلی که در آن یک ریزتراشه به شکل کوله‌پشتی به سوسک‌ها متصل می‌شد و از راه دور سوسک‌ها را کنترل می‌کرد، طراحی شده است.

منبع شبکه