همه ما با شیوه‌های سنتی کمک به دیگران و پرداخت صدقه و نذری آشنا هستیم. دوستی خبر می‌دهد نیازمندی می‌شناسد که برای هزینه‌های بستری شدن در بیمارستان، عمل جراحی قلب، جهیزیه دخترش یا اجاره خانه‌ای کوچک، نیاز به کمک دارد. ما هم به چند نفر دیگر خبر می‌دهیم و به این ترتیب جامعه کوچکی برای برطرف کردن نیاز آن شخص تشکیل می‌شود. هنوز بسیاری از مؤسسه‌های همیاری و بنیادهای خیریه و البته مساجد و جلسات مذهبی خانم‌ها، به همین سبک به نیازمندان کمک می‌کنند. این شیوه در کنار حس انسان‌دوستانه و پرانرژی‌ای که دارد و همراه با صمیمیت، رفاقت و مهرورزی است، همیشه اشکالاتی داشته و با محدودیت‌هایی همراه بوده است.