همایش های بی دستاورد
ای کاش می‌توانستیم تعداد همایش‌هایی که در سال در کشور برگزار می‌شود را بدانیم. ای کاش می‌توانستیم میزان هزینه برای همایش‌هایی که در طول سال برگزار می‌شود را بدانیم. و ای کاش می‌شد بدانیم از نظر میزان برگزاری همایش در دنیا چندم هستیم.
به راستی فلسفه برگزاری همایش‌ها در کشور و مشخصا حوزه ICT چیست؟ بسیاری از این همایش‌ها هیچ خروجی و دستاوردی نداشته و حتی یک صفحه مطلب با ارزش از اختتامیه آنها و آن چه به دست آمد هم منتشر نمی‌شود.
هیچ نهادی هم مشکلی با برگزاری همایش‌ها ندارد. جالب آنکه تصاویر برخی از این همایش‌ها را هم که می‌بینی با سالن‌های خالی و کوچک مواجه می‌شوید. حضار نیز برخی سرگرم کار با گوشی و مطالعه روزنامه و یا استراحت هستند. برخی سخنرانان نیز حتی یک تکه کاغذ به اندازه کف دست هم برای سخنرانی خود آماده نکرده‌اند.
متن اظهارات برخی از سخنرانان هم که به دعوت هیچ همایشی پاسخ منفی نمی‌دهند نیز در این خلاصه می‌شود که فناوری اطلاعات و ارتباطات اصولا موضوع مهم و خوبی است!
دیگر از این همایش‌ها نه حرف تازه‌ای بیرون می‌آید و نه مطلبی علمی مطرح می‌شود. این روزها اگر در جریان مقدمات برگزاری یکی از این همایش‌ها قرار بگیرید به راحتی می‌شنوید که گفته می‌شود، از بخش دولتی فلان مقام و فلان مدیر که هماهنگ است و با یک تماس می‌آیند و از بخش خصوصی هم فلانی هیچ مشکلی ندارد.
اگر نگوییم تمام همایش‌های حوزه ICT در این حد است، شاید به جرات بتوان گفت بالغ بر ۹۰ درصد آنها از جنس همایش‌های بی‌دستاوردی هستند که هیچ عایدی برای کشور که پیشکش، حتی برای حضار نیز نداشته و چیزی به دانش ایشان اضافه نمی‌کند.
اما به قول مثل معروف از این همایش‌ها اگر آبی در نمی‌آید، قطعا برای برخی نان در می‌آید.
حالا هر کس قصد بیرون کشیدن پولی از نهادی دولتی را داشته باشد، ترتیب برگزاری یک همایش را می‌دهد و یکی از سخنرانان هم می‌شود رییس آن نهاد.
بی‌شک نوشتن از بی‌فایدگی این همایش‌ها و رسیدگی مسئولان، بی‌فایده و مصداق بارز کوبیدن آب در هاون است، اما روی سخن با برخی از مدیران سابقه‌دار و دارای مسئولیت‌‌های مهم بوده و حداقل از ایشان انتظار نمی‌رود پشت هر تریبونی بروند.
برخی از این همایش‌ها نه تنها تاثیری بر عملکرد یک مدیر ندارد بلکه آنها را در زمره افرادی قرار می‌دهد که به نازل‌ترین شکل ممکن سعی در زنده و فعال نشان دادن خود دارند.
منبع:عصر ارتباط
