جنگ بین حافظه‌های SSD و HDD

مدتهاست که برنده جنگ مابین HDD ها و SSD ها مشخص شده است. اما در موقعیت‌های مختلف می‌توان از هر کدام از این درایوها استفاده کرد. ما در این مطلب تفاوت این دو درایو حافظه را از جهات مختلف بررسی کرده‌ایم.

درایوهای حالت جامد (SSD) و درایوهای دیسک سخت (HDD) در حال حاضر دو راه حل عمده برای ذخیره سازی داده هستند و هر کدام از مزایای مختص به خود برخوردارند. هر کدام از این دیسک‌ها برای کارهای مشخصی بکار گرفته می‌شوند، اما اگر از ما بپرسید کدام یک از آنها را برای کامپیوتر شخصی خود انتخاب کنیم، پیشنهاد ما واضح خواهد بود. از خیلی وقت پیش جنگ مابین SSD و HDD برنده‌اش مشخص شده است.

SSD ها بسیار سریع‌تر از همتای HDD خود هستند. با این وجود SSD ها از نظر ظرفیت کلی در این رقابت کم می‌آورند، و این روزها نیز از قیمت مشخصی برخوردار نیستند.

ظرفیت ذخیره سازی

پیدا کردن HDD هایی با چند ترابایت حافظه کار چندان سختی نیست؛ این درایوهای ذخیره سازی روز به روز از نظر ظرفیت بزرگتر می‌شوند و البته از نظر قیمتی چندان تفاوتی نمی‌کنند. در مقابل، SSD ها بسیار کوچکتر هستند و در ظرفیت‌های بیشتر از 2 ترابایت به طرز شگفت آوری گران می‌شوند.

با اینحال در مورد فضای حافظه، درایوهای دیسک سخت از مزیت کاملا قابل متمایزی برخوردارند و پیش‌بینی می‌شود که در آینده نیز همچنان به کار گرفته خواهند شد. اگر قصد ذخیره کردن چیزی برای دراز مدت را دارید و یا اینکه می‌خواهید فایل‌ها و پوشه‌های حجیم خود را ذخیره کنید، درایوهای دیسک سخت گزینه‌های مناسبی برای این کار هستند. با اینحال، این تنها یکی از مزیت‌های HDD است.

سرعت، فاکتور طرح، و ماندگاری

به هنگام بحث بر سر سرعت HDD ها و SSD ها، چیزی که به آن رجوع می‌شود سرعت خواندن و نوشتن داده بر روی این درایوها است. در HDDها، سرعت چرخش دیسک‌های موجود در آن، زمان خواندن/نوشتن داده را مشخص می‌کند. زمان دسترسی به داده، مکان داده‌ ذخیره شده بر روی دیسک پیدا می‌شود و بخش “خواندن” این درایو حافظه فعال می‌گردد. با اینحال، زمانی که دیسک مملو از داده می‌شود، نوشتن یک فایل در بخش‌های گوناگون انجام می‌شود (فایل‌ها در یک قسمت نوشته نمی‌شود). به این کار “خرد کردن” (fragmenting) می‌گویند و همین باعث می‌شود زمان بیشتری صرف خواندن فایل‌ها شود.

در SSD ها، «خرد شدن» بی‌اهمیت است. فایل‌ها را می‌توان بدون نگرانی درباره سرعت خواندن/نوشتن، بطور انحصاری در سلولها ذخیره کرد. در حقیقت این درایوها به همین منظور طراحی شده‌اند و قادر است در یک زمان واحد به چند سلول متفاوت دسترسی داشته باشد. دسترسی همزمان و آسان به سلولها به معنی آن است که فایل‌ها را می‌توان با سرعت خارق‌العاده‌ی خواند. سرعتی بسیار فراتر از چیزی که HDD می‌تواند به آن دست پیدا کند.

این سرعت خوانش سریعتر با یک مشکل همراه است. سلولهای SSD به مرور زمان فرسوده می‌شوند. این سلولها الکترونها را از طریق مسیری، برای مشخص شدن مکان قرار گیری‌شان، هدایت می‌کنند. این فرآیند، سلول را به مرور زمان فرسوده می‌کند و عملکرد سرعت آن را کاهش می‌دهد. این کار تا زمانی که SSD فرسوده می‌شود ادامه خواهد داشت. با توجه به این نکته، مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا این اتفاق برای کاربران رخ دهد؛ کاربر می‌تواند SSD خود را بخاطر کهنگی یا اشتیاق برای خرید موردی با ظرفیت بیشتر قبل از فرسودگی آن، به روز کند. این تنها نکته‌ای است که باید به هنگام در اختیار داشتن هاردهای SSD در ذهن داشت.

ریسک از کار افتادن تنها منحصر به SSD ها نیست. در حقیقت، اینطور برآورد می‌شود که SSD ها بخاطر عدم وجود بخش مکانیکی عمر بیشتری از HDD ها دارند. مکانیسم‌های متحرک در یک HDD نه تنها در طول زمان موجب فرسودگی و خرابی آن می‌شود، بلکه بخاطر تحرک و تماس فشاری نیز به دیسک آسیب می‌رسانند. اگر شخصی لپ تاپ‌اش را به همراه یک HDD به زمین بیاندازد، احتمال شکنندگی تمامی بخش‌های حرکتی این درایو بسیار بالا می‌رود که همین منجر به حذف بالقوه‌ داده‌ها می‌شود و همچنین آسیب فیزیکی شدید باعث می‌شود HDD بالکل از کار بیافتد. SSD ها بخش متحرک ندارند، پس با وجود ریسک عمر کوتاهتر این درایو، در آسیب‌های شدید و افتادن به زمین، می‌تواند همچنان به فعالیت خود ادامه دهد.

مورد دیگری که باید در ذهن داشت فاکتور طراحی این دستگاهها است. HDD ها تقریبا همیشه دیسک‌هایی 3.5 یا 2.5 اینچی هستند، در حالی که SSD‌ها در انواع شکل و سایزهای مختلف موجود هستند. مرسوم‌ترین مورد هارد SSD، درایوی 2.5 اینچی است با یک برد پلاستیکی نازک به همراه دو درگاه در یک طرف آن. کامپیوترهای شخصی جدید از فضای تعبیه شده‌ای برخوردارند که بتوان این درایوهای مخصوص را در آنها جای داد. اما این درایوها را همچنین می‌توان در بست‌های 3.5 اینچی به همراه یک آداپتور قرار داد.

با در نظر گرفتن اینکه SSD هایی وجود دارند که می‌توان آنها را در شکاف‌های PCIe قرار داد، بسیاری از این درایوها در حال حاضر با درگاههای M.2 نیز سازگارند. روی این پورت باریک که در مادربورد تعبیه شده، می‌توان درایو را بدون نیاز به کابل متصل کرد و با بیشترین سرعت انتقال داده را انجام داد.

قیمت

همانطور که بخش‌های قبلی اشاره کردیم، SSD ها گران قیمت هستند، و دستگاههای گران قیمت نیز از حافظه کمتری نسبت به HDD ها برخوردارند. برای همین مقدار از حافظه، شما می‌بایست دوبرابر قیمت یک HDD را برای خرید SSD پرداخت کنید – برای ظرفیت‌های بالاتر باید پول بیشتری نیز بپردازید.

با هزینه کردن مبلغ بیشتری برای فضای کمتر SSD، شما در حقیقت در حال سرمایه گذاری برای دریافت یک دستگاه با حافظه‌ی سریع‌تر، کارآمدتر و ماندگارتر هستید. اگر قصد دارید سیستمی با سرعت بیشتر، قدرت بالاتر و همچنین سبک‌تر سر هم کنید، SSD انتخاب مناسب تری برای شما خواهد بود. در بسیاری از کامپیوترهای شخصی، اضافه کردن یک درایو حافظه‌ی دیگر کاری ارزان و ساده است، پس اگر نیاز به حافظه‌ بیشتر دارید می‌توانید از این طریق سیستم خود را به روز کنید. داشتن یک درایو ذخیره داده مجزا به شما اجازه می دهد که سیستم عامل خود را با تلاش کمتری به روز یا دوباره نصب کنید.

زمانی که قیمت‌ SSD ها به قیمت عمده فروشی نزول می‌یابد، دلیلی نمی‌بینیم که برای بیشتر سیستم عامل‌های شخصی از HDD استفاده کنیم. با مبلغ 60 دلار، می‌توان یک اس‌اس‌دی 240 گیگابایتی معتبر تهیه کرد، موردی که 20 دلار ارزانتر از یک هارد یک ترابایتی HDD است. با همین 20 دلار، حتی کاربران معمولی نیز بهبود سرعت بالا آمدن سیستم و سرعت دسترسی به داده‌ها را حس خواهند کرد. انتظار داریم که سیستم‌های جدید با یک SSD‌و یا حداقل یک درایوی هیبریدی همراه شوند.

درایوهای هیبریدی، اکسترنال و نتیجه گیری

اگر به تکنولوژی SSD علاقمند هستید، اما قیمت موردهای کنونی را بسیار بالا می‌دانید، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارند: درایوهای هیبریدی. این درایوها ترکیبی از یک HDD و یک SSD هستند که در یک دستگاه مونتاژ شده‌اند. نسخه‌های متفاوتی از این نوع تکنولوژی وجود دارد.

در وهله اول، SSHD ها وجود دارند که درایوهای هیبریدی حالت جامد هستند. این درایوها از نظر ظرفیت همچون HDD ها هستند (اغلب در ظرفیت‌های 1-2 ترابایتی عرضه می‌گردند) که با یک کش حافظه اضافی SSD NAND (معمولا به اندازه چند گیگابایت ) مجهز شده‌اند. شیوه‌ی کاری SSHD ها اینطور است که به مرور عادات رفتاری شما را یاد می‌گیرند و می‌دانند چه فایل‌هایی را بیشتر استفاده می‌کنید و آنها را در بخش دسترسی سریع حافظه SSD قرار می‌دهند. دیگر فایل‌ها در دیسک چرخان HDD ذخیره می‌شوند. در حالی که SSHD همچون SSD از ماندگاری و مصرف انرژی پایین برخوردار نیست، اما برای بعضی فرآیندها از سرعت بهتری برای دسترسی به فایل‌ها برخوردارند.

SSHD ها را می‌توان در سایزهای 2.5 و همچنین 3.5 اینچی در بازار پیدا کرد. به جای خرید این دو هارد هیبریدی، شما همچنین می‌توانید چند درایو مجزای چندگانه خریداری کنید و آنها را با نگاهی به تنظیمات و فضای موجود در سیستم انتخاب کنید.

به جای این گزینه‌ها، همچنین می‌توان از یک درایو به عنوان دستگاه حافظه خارجی استفاده کرد. درایوهایی وجود دارند که بطور مشخص به عنوان دستگاههای حافظه خارجی ساخته شده‌اند؛ با اینحال، عملا هر درایوی را که بتوان در یک کامپیوتر شخصی قرار داد، می‌توان آن را در یک کیت خانگی جای داد و توسط یک USB آن را به کامپیوتر شخصی متصل کرد. دستگاه بدین شکل به عنوان یک درایو فعالیت می‌کند و شما حتی می‌توانید آن را با خود حمل کنید و بدین ترتیب در هر جایی که هستید از طریق کامپیوترهای رومیزی یا لپ تاپ به فایل‌های خود دسترسی داشته باشید.

مادامیکه چشم انداز حافظه به شدت در حال تغییر است، SSD ها به مرور بر HDD ها غالب می‌شوند. پیشنهاد نمی‌کنیم سیستم‌هایی را تهیه کنید که تنها از حافظه HDD برخوردارند، زیرا با این کار تجربه استفاده عالی از یک کامپیوتر شخصی را از دست می‌دهید. تفاوت قیمتی ارزشش را خواهد داشت و هر بار که سیستم را روشن می‌کنید از آن لذت خواهید برد.

منبع : جی اس ام