17 میلیون کاربر جدید اینترنت
“دو سال پیش تنها ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر از اینترنت استفاده میکردند، اکنون این آمار به ۲۰ میلیون نفر رسیده است”. این بخشی از سخنان وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات در دیدار با وزیر اقتصاد و صنایع جمهوری آذربایجان بود اما واقعا این ادعا چقدر میتواند صحت داشته باشد؟
شکاف نزدیک به 17 میلیون نفری میان تعداد کاربران اینترنت از دو سال پیش تا به امروز و رشد نزدیک به 700 درصدی کاربران اینترنت، اگر صحت داشته باشد، اتفاقات فنی خاصی را میطلبد و کمترین این اتفاقات، افزایش 700 درصدی پهنای باند اینترنت کشور است.
مهمترین اتفاق در حوزه اینترنت در طول دو سال اخیر، ارائه مجوز خدمات اینترنتی نسل سوم تلفن همراه به تمام اپراتورهای تلفن همراه بوده است و لاغیر. در واقع کشور در حوزه فناوریهای مدرن و اصلی ارتباط اینترنتی هیچ گام مهمی بر نداشته است. خدمات اینترنتی تلفن همراه در تمام جهان یک خدمات مکمل محسوب میشود و هرگز به عنوان یک راه حل اساسی برای استفاده دائمی از اینترنت محسوب نمیشود چرا که این خدمات بسیار گران قیمت محسوب میشوند. اگر شما نیز یکی از کاربران اینترنت همراه بوده باشید، حتما در هنگام روشن کردن ارتباط دیتا در تلفن همراه خود با این پیغام روبهرو شدهاید: “استفاده از اینترنت همراه، به افزایش هزینهها منتهی میشود”. بسیاری از نرمافزارهای تلفن همراه در حالت استفاده از دیتای همراه بهروزرسانی نمیشوند چرا که در تمام جهان، مردم عموما در مواقع لزوم از اینترنت همراه استفاده میکنند و بسیاری از فعالیتهای اینترنتی خود را در هنگام دسترسی به اینترنت ارزانتر انجام میدهند اما از آن جا که اینترنت در کشور ما به اندازه کافی گران بوده است، اپراتورهای همراه (علیرغم قیمت بسیار بالای خدمات اینترنت همراه در ایران) موفق عمل کرده و در جذب مشتری پیروز بودهاند.
از این رو، این موفقیت و بهبود نسبی کیفیت دستیابی به اینترنت (آن هم عمدتا تنها در کلان شهرها و مراکز استان) یک پیشرفت زیرساختی و اصولی برای اینترنت کشور محسوب نمیشود. از سوی دیگر باید به این واقعیت توجه کرد که بسیاری از کاربران امروز اینترنت تلفن همراه، همان کاربران امروز و دیروز ADSL هستند و در واقع، افزایش تعداد راههای دسترسی به اینترنت لزوما به معنای افزایش تعداد کاربران اینترنت نیست. در دنیای امروز، اینترنت و کاربر اینترنت تعاریف خاصی دارند و البته این تعاریف نسبت به دو یا سه سال پیش کاملا متفاوت هستند.
ده سال پیش اینترنت یک پهنای باند حداقل 256 کیلوبیتی تلقی میشد و 3 سال پیش اینترنت 3 مگابیتی، در حالی که همان سه سال پیش میانگین پهنای باند دسترسی به اینترنت در ژاپن و کره جنوبی بیشتر از 50 مگابیت بر ثانیه بوده است؛ پهنای باندی که خدمات LTE نیز با آن فاصله قابل توجهی دارد.
بهبود نسبی وضعیت دسترسی به اینترنت در کشور طی دوران وزارت دکتر واعظی، اگر چه غیرقابل انکار است اما مسلما شق القمر هم نیست. تقریبا در همه شاخصهای جهانی و رتبهبندیها، ایران همچنان از نظر رشد در فناوری اینترنت، بدترین رتبهها را کسب میکند و در منطقه تنها نسبت به کشورهایی مانند عراق و افغانستان وضعیت بهتری دارد.
اگر چه بخشی از دلایل این عقب ماندگی را باید در سیاست مسئولان قدیمیتر وزارت ارتباطات جستوجو نمود اما عملکرد وزارت ارتباطات دولت یازدهم نیز در قبال توسعه اینترنت، آنچنان که باید و شاید، درخشان نیست. در همین دو سال بسیاری از تعرفههای اینترنت از جمله پهنای باند، بستههای اینترنت تلفن همراه و ترافیک اینترنت ADSL افزایش یافته، در حالی که افزایش تعداد مشترکان اینترنت باید به کاهش هزینهها منتهی میشده است.
امید است وزارت ارتباطات با دوری از آفاتی چون ارائه دائمی کارنامه با شاخصهای ناشناخته، کمی بیشتر به انجام وظایف حاکمیتی خود بپردازد و البته شبکه اینترانت ملی را نیز از یاد نبرد.
منبع: روزنامه خراسان