پردازنده ای به بزرگی یک اتاق
«جان نیومن» به‌دنبال ساخت پردازنده‌ای بود که دانش‌آموزان بتوانند با استفاده از آن پردازش و محاسبات را یاد بگیرند. او متوجه شد که برای این کار نیاز به ترانزیستورها دارد؛ اما به‌جای این‌که هزاران ترانزیستور را در یک تکه کوچک سیلیکون جا دهد؛ از ترانزیستورهایی با اندازه کامل استفاده کرد.
وی این ترانزیستورها را با دست روی یک‌سری از بردهای پیچیده نصب کرد و موفق شد یک پردازنده در اندازه واقعی بسازد که می‌تواند تتریس بازی کند. این پروژه ماه گذشته میلادی به پایان رسید. این CPU یک اتاق را پر می‌کند و خروجی خود را روی یک برد LED بسیار عظیم به‌نمایش می‌گذارد. اجرای این پروژه ۲ سال طول کشید. سرعت این پردازنده 20 کلیوهرتز است.
مگاپردازنده در حقیقت یک میکروپردازنده است که در اندازه بزرگ ساخته شده است یا بهتر است بگوییم خیلی بزرگ. به‌مانند تمام پردازنده‌های امروزی؛ مگاپردازنده هم از ترازیستورها تشکیل شده است. تفاوت در این است که به‌جای استفاده از ترانزیستورهای بسیار ریز در یک قاب سیلیکونی کوچک؛ از ترانزیستورهایی استفاده می‌شود که در اندازه واقعی هستند و تعداد آن‌ها از هزاران فراتر می‌رود. در کنار آن؛ تعداد بسیار زیادی LED هم نصب می‌شود.
نیومن می‌گوید: «کامپیوترها کاملا مبهم و غیرشفاف هستند. وقتی به آن‌ها نگاه می‌کنید خیلی سخت است که متوجه شوید چگونه کار می‌کنند. چیزی که من دوست دارم انجام دهم رفتن به داخل آن است تا بتوانم از همه چیز باخبر شوم. اما در این راه یک مشکل بزرگ وجود دارد. ما انسان‌ها نمی‌توانیم آن‌قدر کوچک شویم تا قادر به داخل شدن و قدم زدن در داخل یک چیپ سیلیکونی باشیم. اما می‌توانیم یک کار دیگر بکنیم. می‌توانیم آن‌را به‌قدری بزرگ درست کنیم که داخلش قدم بزنیم. اگر موفق به انجام این کار شویم؛ می‌توانیم با قرار دادن LEDها روی هر چیزی که وجود دارد شاهد حرکت دیتا و رخ دادن عملیات و منطق باشیم.»
نتیجه این پروژه به‌طرز شگفت‌آوری پیچیده و به‌طور غیرمنتظره‌ای زیبا است.
منبع شبکه
